วารสารมนุษย์กับสังคม ปีที่ 6 ฉบับที่ 2

บทบรรณาธิการ

     ตั้งแต่ตั้งปี พ.ศ. 2563 จนถึงกลางปี พ.ศ. 2564 ไวรัส COVID-19 ระบาดระลอกที่3 หนักว่าทุกครั้ง ครอบคลุมหลายพื้นที่ทุกภูมิภาค ทุกเพศ ทุกวัย ทุกอาชีพ ทุกชนชั้น และไม่มีทีท่า จะจากไปง่าย ๆ ถึงแม้จะมีวัคซีนหลากหลายยี่ห้อเข้ามาใช้ในประเทศ แต่อย่างไรก็ตามในวิกฤติที่เกิดขึ้นนี้ชีวิตผู้คนได้ดำเนินใช้ชีวิตวิถีใหม่เต็มรูปแบบ และไม่มีวันจะกลับไปแบบเดิมได้อีก ภายใต้มาตรฐานชีวิตใหม่่ที่เริ่มคุ้นเคยและมนุษย์เริ่มยอมรับพัฒนาต่อไป เฉกเช่นเดียวกับวารสารมนุษย์์ กับสังคมที่ต้องพัฒนาและยอมรับการเปลี่ยนแปลงต่อเนื่อง
     “วารสารมนุษย์กับสังคม” ปีที่6 เล่มที่2 ประจำปี พ.ศ. 2564 (มกราคม 64 - มิถุนายน 64) บทความที่ปรากฏในวารสารมนุษย์กับสังคมฉบับนี้มีประเด็นศึกษาที่ครอบคลุมทั้งสาขา มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ โดยมีทั้ง 9 บทความจากสาขาภาษาศาสตร์ หลักสูตรการสอน ประวัติศาสตร์และการพัฒนาสังคม รวมทั้งภูมิศาสตร์
     วารสารฉบับนี้บทความกลุ่มแรกมุ่งเน้นเรื่องภาษา คติชน คือเรื่อง “นิ้วมหัศจรรย์กับการ จัดการเรียนรู้เรื่อง ไตรยางศ์และการผันเสียงวรรณยุกต์” เรื่อง “ภาพลักษณ์ของประเทศไทย ในสื่อหนังสือพิมพ์รายวันเกาหลีใต้” เรื่อง “ตำนานพุทธประวัติพื้นบ้านกับการสร้างภูมิทัศน์ วัฒนธรรมในจังหวัดบึงกาฬ” และเรื่อง “เครื่องประดับเงินชนเผ่าคะฉิ่น บ้านใหม่สามัคคี: ความ สวยงามในวิถีชีวิตของคนบนพื้นที่สูง” บทความกลุ่มที่สองเรื่องหลักสูตรการสอนคือเรื่อง “การศึกษาเชิงวิพากษ์สำหรัับชั้นเรียนภาษาอังกฤษในประเทศไทย” บทความกลุ่มที่สามมุ่งเน้นการ พัฒนาสังคม กฎหมาย คือเรื่อง “ความหลากหลายทางชีวภาพเชิงพื้นที่ที่มีผลต่อการสร้างความ มั่นคงทางอาหารของกลุ่ม ชาติพันธุ์อาศัยในพื้นที่บริเวณที่ลุ่มแม่น้ำในจังหวัดจันทบุรี” เรื่อง “การ สร้างกระบวนการเรียนรู้เพื่อนำไปสู่การคุ้มครองสิทธิเกษตรกรผู้เลี้ยงปลากระชัง ในระบบเกษตร พันธสัญญา” และเรื่อง “ปัญหาและอุปสรรคของเจ้าหน้าที่ที่ดินในการปฏิบัติงานตามพระราช บัญญัติอำนวยความสะดวกในการพิจารณาอนุุญาตของทางราชการ พ.ศ. 2558” บทความกลุ่ม ที่สี่มุ่งเน้นเรื่องประวัติศาสตร์ คือเรื่อง “ฐานะของเมืองขุขันธ์ในประวัติศาสตร์์ศรีสะเกษ ระหว่าง พ.ศ. 2306 - พ.ศ. 2481”
     หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ประเด็นศึกษาสาระ ความรู้อันหลากหลายของบทความทั้ง 9 เรื่อง ในฉบับนี้สะท้อนให้เห็นถึงขอบเขตด้านเนื้อหาที่ครอบคลุมทั้งสาขามนุุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ และวารสารฉบับนี้น่าจะเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยสร้างสรรค์ จุดประกายจินตนาการ และเกิดประโยชน์ ต่อผู้อ่านทั้งด้านความรู้ใหม่ ระเบียบวิธีวิจัยทางมนุษยศาสตร์ และการบูรณาการศาสตร์อื่นเข้ากับ การศึกษาภาษา สังคม และวัฒนธรรม